Bir egzersiz programındayız. Bu sadece bizim hayatımızdan değil çevremizden, toplumumuzdan ve dünyadan örneklerle de anlatılabilir. Uzun uzun anlatmak yerine 2014’te “Aaaa!” dediklerimizi hatırlasak yeterli olacaktır diye düşünüyorum.

Sürekli değişen, anbean değişebilen ve gelişen gündem ve gündemlerle uyumumuz, kabulümüz ve farkındalığımızı yüksek tutmamız kendimizin en gelişkin halini canlandırıyor ve dillendiriyor.

Elbette bu, zihnimizin yapma kararlarını ve zamanı kullanma algımızı altüst eden bir sistem.

Dünyasal zorunluluklar, bir eylemde bulunma hissi, karşı çıkma, mücadele etme duygusu, bir şeylere engel olma reaksiyonu ne kadar güçlü ve kitlesel olursa olsun aslında gerçek dışını yaşatıyor. Niyetimizi ifade ederek özgür bıraktığımız ve dikkatimizi ve farkındalığımızı diri tuttuğumuzda ise sanki dünya bizleri duyuyor ve  işler uygun bir eşzamanlılıkla kolaylıklarla gerçekleşebiliyor. Bu duruma kendimizi birşeyler yapmaya zorunlu hissetme yerine hiçbir şey yapmama özgürlüğü de diyebiliriz.

Bu işleyiş tarzına hayran olmamak elde değil. Artık zihinsel hesap kitap yok! An’larda kalmayı öğreniyoruz, daimi an’da kalmayı öğreniyoruz. Koskoca bir boş alan, belirsiz, beklentisiz ama an’lar heyecanlı ve diri.