MANEVİ BEBEK

“Bir ben var bende, benden içeri” Yunus Emre

Herkesin içinde var olan özün, güneşin ufuktan doğuşu gibi, insan bedeninde doğuşunun adıdır manevi bebek. Manevi bebeğin doğuşu özümüzü fark etmeye başlamamızdır. İnsanın içinde kendi sonsuzluğunu anlama yolculuğuna çıkmasıdır. Manevi bebek bizim mükemmel yanımız, bizde var olan İNSAN’a ait parçadır. Bizim manevi çocuğumuz yani gönül bebeğimiz bizi olgunlaştıracak ve bir gün gelecek onunla eş olacağız. Ama önce manevi varlığımız doğmalı.

Hayata ve varoluşa ilişkin düşünceleri umursamak sıradanlığını aşabilmenin ilk basamağıdır. Bu basamağı akılda sorular oluşturan bir bilgi ile karşılaşmak ve bu soruların cevabını kendi kaynaklarından keşfetmek takip eder.

Sıradan yaklaşım ise, akıl ve gönül dengesini kurmak gereğini bile hissetmez ve birini seçmenin dengeyi sağladığı zannını yaşar. Ancak tam tersi sadece akıl ya da sadece gönül insanı olmak manevi bebeğin doğuşunun henüz gerçekleşmediğinin işaretidir.

Ardından insanlık için önemli bir ilerleyiş göstergesi olan aşama yaşanır: aklın ve gönlün birlikteliği. Adeta içimizde yeni bir ben doğar.

Manevi bebeğin doğuşu bize
gönlümüzün içinde bir başka gönül, aklımızın içinde bir başka akıl olduğunu gösterecektir.

Manevi doğuşu her insan hissedebilir. Manevi doğuşu yaşayan insanda her şeyden önce değer yargıları ve kabul değişir. Madde kökenli enerjinin etkisi tamamen biter, manevi değerleri ise düşünerek ve seçerek alır, algılar. Doğaüstü, olağan üstü görünen olaylara önem vermez. Artık gerçekleri seçmeye başlar. İnsanın kendi sonsuzluğunu keşif yolculuğu, bebek adımları ile de başlasa da, sonsuzluğun şartını da bu yolculukta öğrenir insan; ARINMIŞLIK.

Manevi bebek, insanın kendi öz varlığını bir bebeğe gösterilecek özen, şefkat ve sorumlulukla büyütmesine ilişkin bir anlatımdır. Ve gösterilecek olan özenin hayattaki karşılığı arınmışlıktır.

“Arınmış Varlık; İNSAN” çalışması ve notları, İnsanlık Güneşi Vakfın’a ait olup her hakkı saklıdır.
İzin alınmadan ve referans gösterilmeden kullanılamaz.